هم میهن گرامی, مهر نموده و ما را در پخش نامه پان ایرانیسم یاری نمایید. سپاس!

نامه پان ایرانیسم
هواداران حزب پان ایرانیست در برونمرز
شماره 141، چهار شنبه 14 مهر ماه 1400، 6 اکتبر 2021
www.paniranism.info . iran@paniranism.info

درود بر هم میهنان گرامی

نوشته های زیر تقدیم می شوند

مناقشه قفقاز و تغییرات ژئواستراتژیک در منطقه، احسان هوشمند
نخجوان‬⁩ را به ایران برگردانید، مهرداد میرسنجری
رفتار پان‌ترکیسم و نئوعثمانی‌گری، سخنان حجت کلاشی در باره وقایع اخیر در مرز شمال غربی کشور
پیرامون احوالات نوار مرزی شمال غرب
اظهارات رسول قلی اف رئیس پیشین پارلمان جمهوری آذربایجان

مناقشه قفقاز و تغییرات ژئواستراتژیک در منطقه

احسان هوشمند

درست یک سال پس از آغاز جنگ 44‌روزه میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان، آقای الهام علی‌اف در مصاحبه‌ای با خبرگزاری آناتولی ترکیه، از برگزاری مانور نیروهای مسلح ایران در جنوب ارس انتقاد کرد. وی در سخنان خود به‌گونه‌ای خود را سخنگوی آذربایجانی‌های جهان نامید.

1- کمتر از 103 سال از آذربایجان نامیده‌شدن شمال رودخانه ارس می‌گذرد. منطقه‌ای که پیش از آن در حوزه تمدن ایرانی اران (و به قول یونانیان آلبانیای قفقاز) نامیده می‌شد. از ابتدای نام‌گذاری این منطقه به جمهوری آذربایجان و سرقت نام آذربایجان واقعی، رجال سیاسی ایرانی به‌ویژه آذربایجان اصیل به مرکزیت تبریز در‌برابر این نام‌گذاری موضع‌گیری کردند. آنچه در این دوره تاریخی درباره آن نام‌گذاری تأمل‌برانگیز بود، رویه الحاق‌گرایانه و ضدایرانی این نام‌گذاری بود. در دوره تسلط اتحاد جماهیر شوروی سابق بر این منطقه، جعل واژه‌ای دیگر بر این بدگمانی‌ها افزود. ‌‌این جعل و تاریخ‌سازی بی‌پایه برای مردمان دوسوی ارس یا به‌اصطلاح آذربایجان شمالی و جنوبی توسط وابستگان به دستگاه سیاسی و جاسوسی شوروی سابق خلق شد و به کلید‌واژه الحاق‌گرایی و تجزیه‌طلبی مبدل شد. تأسیس یک فرقه وابسته به «سید‌جعفر پیشه‌وری» اوج این اقدام ضد‌یرانی ازسوی اشغالگران شوروی در سال 1324 بود.

2- با اعلام استقلال جمهوری آذربایجان و سپس آغاز تنش‌ها میان این کشور تازه‌تأسیس و ارمنستان به گواهی مسئولانِ باکو، ایران به حمایت جدی از این کشور پرداخت. اگر کمک‌های ایران در آن روزگار نبود، احتمالا سرنوشت دیگری در انتظار این کشور بود. پس از جنگ نخست قره‌باغ نیز ایران به مردم نخجوان اجازه داده تا از طریق سرزمین ایران به باکو تردد کنند. در دوره‌های بعدی تا جنگ مهرماه سال گذشته نیز ایران حمایت‌های خود را از این کشور استمرار داد. هرچند هم‌زمان با این حمایت‌ها در باکو سیاست‌های الحاق‌گرایانه ضد‌ایرانی همچنان در حوزه‌های مختلف تعقیب می‌شد.

3- ‌سیاست‌های ضد‌ایرانی مقایسه‌ای میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان نشانگر این واقعیت است که در حدود سه دهه گذشته در باکو در حوزه‌های مختلفی ایران‌هراسی و دشمنی با ایران به‌عنوان یک راهبرد در کانون توجه دستگاه امنیتی و سیاسی و در نتیجه دستگاه‌های فرهنگی و آموزشی قرار داشته است. جعل تاریخ در قالب کتاب‌های درسی همه دوره‌های آموزشی و ادعاهای سرزمینی درباره ایران و به‌ویژه آذربایجان، مصادره شعرا و دانشمندان ایرانی، کتاب‌سازی برای برخی از این مشاهیر، اجازه به فعالیت تجزیه‌طلبان ایرانی در آن کشور، برگزاری نشست‌های مختلف ضد‌ایرانی ازجمله جریان وابسته به دستگاه‌های امنیتی آن کشور یعنی مجمع آذربایجانی‌های جهان، تظاهرات ضد‌ایرانی تجزیه‌طلبان، توهین به نمادهای ایرانی ازجمله پرچم ایران و زبان تمدنی و ملی ایرانیان، فعالیت رسانه‌ای تجزیه‌طلبان ایرانی در باکو و تولید محتوا در این کشور و نظایر آن نمونه‌هایی از اقدامات ضد‌ایرانی در این کشور است که مسلما با هماهنگی و دستور مقامات سیاسی و دستگاه‌های امنیتی تولید شده است در‌حالی که در همسایگی این کشور یعنی در ارمنستان نه‌تنها در قالب کتاب‌های درسی ‌‌یا فعالیت‌های فرهنگی و تولید فیلم و موسیقی و مانند آن علیه ایران اقدامی جدی صورت نگرفته، بلکه موج رسانه‌ای ایران‌دوستی به‌گونه‌ای فعالیت داشته که بنا بر نظرسنجی‌های صورت‌گرفته، افکار عمومی این کشور تلقی مثبتی از ایران دارند.

4- یکی از اقدامات جریان‌های ایران‌ستیز در باکو و ترکیه، اقدام برای نهادسازی‌های قومی و تشکیلات‌سازی قوم‌گرا و تجزیه‌طلبانه در درون ایران است که گاه‌و‌بی‌گاه اخباری درباره آن منتشر می‌شود. فعالیت عوامل تولیدکننده «گوناز تی‌وی» در باکو یا حضور جریان ضدایرانی مؤسسه مطالعات تبریز در ترکیه که به حمایت سازمان جاسوسی ترکیه یا «میت» فعالیت می‌کند، نمونه‌های آشکار و روشنی از حمایت‌های این دو دولت از جریان‌های قوم‌گرا و تشکیلات‌سازی در درون ایران است که در سال‌های گذشته ازسوی مقامات مسئول کشورمان با دیده اغماض مورد توجه جدی قرار نگرفته است. همچنین فضا‌سازی رسانه‌ای انجام‌شده ازسوی این دو کشور به‌گونه‌ای سامان داده شده که گروهی در داخل کشور و از جمله گروهی از چهره‌های سیاسی، مذهبی و محلی را تحت تأثیر قرار داده و آگاهانه‌ یا ناآگاهانه این افراد را به عمله‌های نفوذی این دو کشور در داخل ایران مبدل کرده است. بازتاب این رویدادها در اتفاقات ورزشی مانند حواشی باشگاه تراکتورسازی تبریز یا مسابقات والیبال در ارومیه و برخی رویدادهای دیگر مانند ماجرای مجسمه فردوسی در سلماس و اتفاقات شورای شهر ارومیه خود را به‌روشنی نمایان کرد.

گروهی کم‌شمار وابسته به دولت‌های باکو و آنکارا، با نفرت‌پراکنی قومی علیه دیگر ایرانیان از جمله کُردهای آذربایجان غربی، آشوری‌ها و ارمنی‌های شمال غرب و زبان ملی و تمدنی کشور یعنی زبان فارسی آزادانه اقدامات خود را پیش برده و می‌برند. استاد ناصر همرنگ در کتاب با‌ارزش از بادکوبه و چیزهای دیگر گزارشی از دیدار با برخی شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی جمهوری آذربایجان در دوره بحران قره‌باغ را قلمی کرده است. وی از جمله در باره دیدار با «ضیاء بیگ» نقل می‌کند که وی دولت کنونی ایران را مانند نظام شوروی، یک نظام باورمند یافته بود و گفته بود: «این‌گونه نظام‌ها را با چند شعار ایدئولوژیک می‌توان فریب داد. بروید درون دولت و در جبهه دولتی نفوذ کنید. خودتان را به رنگ دلخواه ایدئولوژیک او دربیاورید ولی در عمل به وظیفه ملی! خود پایبند باشید. یک دولت ایدئولوژیک و خواب‌زده مانند دولت ایران این امکان را به‌گونه‌ای گسترده در اختیار شما قرار داده است». چنین رویکردی در میان نفوذی‌های پان‌ترک در ایران، اظهر‌من‌الشمس است. به رنگ ایدئولوژی رسمی سخن‌گفتن اما نغمه‌های جداسازی را نمایندگی‌کردن! جالب آنکه هر دو جناح سیاسی از این وضعیت تأثیر پذیرفته‌اند. در جریان جنگ سال گذشته قره‌باغ و نیز شعر‌خوانی اردوغان، نوشته و موضع‌گیری یکی از تئوریسین‌های اصلاحات، تحت تأثیر یکی از حامیان این رویکرد نمایانگر این اثرپذیری‌هاست!

5- برخی از تحلیلگران، آزادی عمل این جریان‌های بیگانه‌گرا را ناشی از رقابت‌های جناحی سیاسی داخل کشور ارزیابی کرده و مدعی‌اند به دلایل سیاسی و جناحی این آزادی عمل برای این جریان‌ها فراهم شده است. ورود برخی شخصیت‌های سیاسی و مذهبی در استان‌های شمال غرب به مباحث قومی هم از این منظر قابل‌تأمل است.

6- افزون بر روندهای جاری در حوزه قفقاز و ترکیه، افزایش احتمال اشغال جنوب کشور ارمنستان و در نتیجه قطع یکی از راه‌های راهبردی مواصلاتی ایران به ارمنستان، گرجستان و اروپا موجب شد تا افزون بر مباحث قومی و رویکردهای تجزیه‌طلبانه، پدیده راهبردی و با‌اهمیت دیگری که می‌تواند تغییرات ژئواستراتژ‌یک شایان‌توجهی در پی داشته باشد نیز مورد توجه قرار گیرد. اقدامات کشور ترکیه برای بسط نفوذ منطقه‌ای و اراده این کشور به رهبری حزب حاکم «آک پارتی» برای تسلط و هژمونی در قفقاز و پیشبرد ایده وحدت جهان ترک! موجب شده تا فزون بر تحولات جاری، موضوع جنوب ارمنستان بیش‌از‌پیش در ایران مورد توجه قرار گیرد و رزمایشی در شمال غرب کشور صورت گیرد.

پیش ‌از ‌این کشور ترکیه در دریای مازندران همراه با ارتش جمهوری آذربایجان اقدام به برگزاری رزمایشی کرد که متأسفانه واکنش جدی و درخوری در ایران صورت نگرفت. در‌حالی‌که هیچ دلیل موجهی برای برگزاری این رزمایش، از جمله نزدیکی به ارمنستان، وجود نداشت. رزمایش اخیر نیروهای مسلح ایران در جنوب ارس اهمیت منافع راهبردی و ژئواستراتژیک کشور و عمق راهبردی کشور را نمایان می‌کند اما برگزاری رزمایش نیازمند اقدامات سیاسی دیگری نیز هست.

7- افزایش جدی اقدامات دیپلماتیک از طریق رایزنی با کشورهای روسیه، ترکیه و جمهوری آذربایجان و ارمنستان و حتی کشورهای فرامنطقه‌ای چون فرانسه یکی از فوری‌ترین اقداماتی است که ازسوی وزارت امورخارجه پیگیری شود. متأسفانه دستگاه دیپلماسی کشور در سال گذشته درباره تحولات و مناقشه قفقاز بسیار منفعلانه ورود پیدا کرده است.

8- سپرده‌شدن پرونده قفقاز به یکی از مدیران با تجربه دستگاه دیپلماسی یا مدیران ارشد کشور با همکاری تیمی از متخصصان و کارشناسان دستگاه‌ها و نهادهای ذی‌ربط اقدام دیگری است که توان تخصصی و ظرفیت کارشناسی کشور برای پیگیری پرونده‌های راهبردی و مهم چون مناقشه قفقاز را در اختیار منافع ملی قرار می‌دهد.

9- اتخاذ سیاست رسانه‌ای شفاف و هماهنگ و آگاهی‌بخشی ملی درباره ابعاد موضوع و دلایل بروز نگرانی‌های کشور که منجر به برگزاری مانور شد از دیگر ضروریات این حوزه است که در چند روز گذشته بجد مورد توجه قرار نگرفته است.

تحولات جاری در قفقاز به‌صورت مستقیم با منافع ملی ایرانیان در ارتباط است و هر‌نوع کم‌توجهی یا بی‌توجهی یا عدم‌استفاده از ظرفیت‌های کارشناسی، تخصصی و سیاسی کشور، پیامدهای امنیتی و سیاسی شایان‌توجهی درپی خواهد داشت.

برگرفته از آذری ها

***

نخجوان‬⁩ را به ایران برگردانید

دکتر مهرداد میرسنجری

نخجوان‬⁩ را به ایران برگردانید، پیش از این که ترکیه، طبق نقشه ⁧‫#میثاق_ملی‬⁩، نخجوان و ماکوی ایران را با هم تصرف کند( فلش زرد)!!
‏مردم نخجوان در ۹ اردیبهشت ۱۲۹۸خ(۳۰آوریل ۱۹۱۹ م) در دوره پادشاهی احمدشاه قاجار، دربرابر کنسولگری ایران اجتماع کردند و با فریاد زنده باد شاهنشاه ایران، زنده باد دولت ایران، پاینده باد ولیعهد جوان‌بخت ایران، تقاضای الحاق به وطن اصلی خود را مطرح نمودند.
‏تظاهرات مردم نخجوان چندین روز به درازا کشید.

اهالی ⁧‫نخجوان‬⁩، رییسان حکومت محلی، رییس قشون محلی و… با ارسال ۱۲ فقره تلگراف به دولت ایران، شاه، سفرای خارجه، رییس‌جمهور آمریکا وانجمن صلح ⁧‫ورسای‬⁩⁩ ( پیمان جهانی صلح پس ازجنگ جهانی نخست برای تعیین مرزهای کشورها )، تقاضای الحاق به ایران راکرده و همه‌جا متذکر شدند که اصلاً ایرانی‌نژاد و مسلمان بوده و ۹۲ سال است به زور از خاک ایران جدا شده‌اند.

دولت موقت محلی نخجوان، کلبعلی‌خان، رییس‌قشون و سلطان‌اف ‌رییس حکومت، حاج‌حسینعلی قربان‌اف، رییس ستاد‌قشون و…،خودرا تابع ایران و ایرانی‌نژاد معرفی وهیأت نمایندگی شامل شیخ ‌عبدالجبار بکتاش، مهدیقلی‌خان ‌دیار‌بکری، حاج‌سیدباقرحیدرزاده وحسین‌آقا نوروزآزاده رابه تبریز‬⁩ اعزام داشتند.

‏آنان، ضمن نامه‌ی بسیار شورانگیز و مهیج خطاب به ایرانیان و اظهار تأثر از این که ۹۲سال به حکم زور از برادران خود دوریم، برای نیل به آرزوهای دیرینه،تقاضای الحاق به وطن اصلی خود یعنی ایران را نمودند.

‏اماانگلیسی‌ها مایل نبودندایران اراضی ازدست رفته‌ی خود در ⁧‫نخجوان‬⁩ راباز‌‌پس‌گیرد، با این تصور که ممکن بود موضوع ⁧‫بلوچستان‬⁩ بزرگ و ⁧سیستان‬⁩ بزرگ جدا شده از ایران نیز مورد درخواست استرداد به ایران قرار گیرد.

‏بدین سان انگلیسی‌ها در ⁧‫انجمن صلح ورسای‬⁩ نگذاشتند ایران برای استرداد سرزمین های تاریخی جداشده قفقازی خود کاری صورت دهد وتلاش های صورت گرفته بی سرانجام ماند.

هفتاد سال بعد و در اواخر عمر شوروی، درخواست بازگشت مردم آن سوی ارس به ایران بار دیگر تکرار شد.

‏طی نوامبر ودسامبر ۱۹۸۹و اوایل ژانویه ۱۹۹۰، مردم آن سوی ارس، با فریاد ‫یاددان چیخماز ایرانیمیز‬⁩ ( ايران ما از خاطره‌ها فراموش نمي‌شود )، با وجود ارتش سرخ شوروی در مرز، باگذر ازآب های سرد ⁧‫ارس‬⁩ خود را به خاک سرزمین پدری خود ایران رساندند وبا اشک شوق بر این خاک مقدس بوسه زدند و خواستار الحاق سرزمینشان به ایران شدند.

‏اما پس از ناكام‌ماندن درخواست پيوستن مردم ⁧‫نخجوان‬⁩ به ايران در ۱۹۱۹ و با دخالت بریتانیا، ۷۰ سال بعد، در۱۹۹۰ هم،دولت هاشمی رفسنجانی با درخواست های پرشور الحاق گرایانه مخالفت کرد! درحالی که ⁧‫حیدر علی‌اف‬⁩ بارها به اوگفت: اراضی جمهوری باکو متعلق به ایران بود، آن را تحت قدرت خود بگیرید!
‏پس از فرصت سوزی۱۹۱۹ ⁧ورسای‬⁩ برای بازگشت ⁧‫نخجوان‬⁩ و سرزمین های اشغالی ⁧‫گلستان‬⁩ و ⁧‫ترکمانچای‬⁩، دومین فرصت سوزی توسط ⁧‫هاشمی رفسنجانی‬⁩ در ۹۱-۱۹۹۰رقم خورد که ضمن بی توجهی به فریاد ایران خواهی مردم آن سوی ⁧‫ارس‬⁩، بسیارخام وشتابزده استقلال ⁧‫باکو‬⁩ را بدون درخواست تغییر نام جعلیش، به رسمیت شناخت!

ایران نجات دهنده مردم نخجوان آران خاک تاریخی ایران

***

رفتار پان‌ترکیسم و نئوعثمانی‌گری

سخنان حجت کلاشی پیرامون رزمایش اخیر ارتش و ضرورت نمایش اراده ایران علیه تغییر در ژئوپلیتیک منطقه در BBC فارسی

🔹ما منطق رفتار پان‌ترکیسم و نئوعثمانی‌گری را می‌دانیم، اینها دنبال یک گذرگاه نیستند؛ این‌ها چون زورشان به ارمنستان رسیده، سعی می‌کنند رویاهای تاریخی ایدئولوژیکی خود را تحقق ببخشند.

🔹رویایی که این‌ها دنبالش هستند الحاق استان سیونیک به باکو و از طرف دیگر ایجاد گذرگاه دیگری در سد لاچین در قسمت قره‌باغ است.

این را هیچ دولتی در ایران نمی‌تواند اجازه دهد، ما متوجه تحرکات و کارهایی که آنها دنبال می‌کنند هستیم و طبیعتا ملت ایران اجازه نمی‌دهد که مرزهای ژئوپلیتیکی و به طور کلی ژئوپولیتیک منطقه تغییر کند.

🔹این یک موضوع بسیار اساسی و بنیادین و ملی ما است، ملت ایران باید با قدرت نشان بدهد که اجازه نمی‌دهد هیچ نوع تغییری در مرزها و کشورهای پیرامون ما رخ بدهد.

🔹مرز ایران و ارمنستان باید همواره باز باشد؛ این مسئله گذشت ناپذیر ملی ما است و نیروهای مسلح ایران باید این را با اراده کامل نشان دهند.

***

پیرامون احوالات نوار مرزی شمال غرب

❇️ گفتگوی حجت کلاشی پیرامون احوالات نوار مرزی شمال غرب در تلویزیون کانال یک؛ ۷ مهر ۱۴۰۰

🔻برای اینکه بتوانیم فعالیت سیاسی خود را سمت و سوی صحیح بدهیم؛ باید مابین دولت و حکومت ایران، تفاوت قائل شویم.

🔻باید مراقب باشیم که با مخالفت و مبارزهٔ ما با یک نظام سیاسی یا یک حکومت؛ به دولت ایران صدمه‌ای وارد نشود.
سیاست‌ورزی،فکر و فعل سیاسی ما باید تأمین مصلحت دولت ایران باشد، یعنی شأن حقوقی، تاریخی و سیاسی ملت ایران که نامش دولت است.

🔻فارغ از اینکه چه موضعی با حکومت داریم؛اتفاقی که آنجا می‌افتد به دولت ایران مربوط می‌شود. یعنی مربوط به سرنوشت ملت و متوجه حیات ملی ما است.

🔻اتفاق خطرناکی در حال رخ دادن است که می‌خواهند دسترسی مستقیم ما به ارمنستان و دریای سیاه از طریق استان سیونیک را قطع کنند و ما در یک جغرافیای منتهی به ترکیه فرو برویم و غرق شویم.

🔻علاوه بر اینکه ترکیه، باکو و حامیانشان باید متوجه شوند اگر شیطنت کنند پاسخ قاطع دریافت خواهند کرد؛تا زمانی که در داخل با پان‌ترکیست‌ها تصفیه حساب نشود،نمی‌شود در سیاست کار مهمی پیش برد.

***

اظهارات رسول قلی اف رئیس پیشین پارلمان جمهوری آذربایجان

اظهارات رسول قلی اف رئیس پیشین پارلمان جمهوری آذربایجان و مخالف سیاسی تبعیدی فعلی دولت
مردم آذربایجان خود را ایرانی میدانند و اگر روسیه آذربایجان را اشغال نمی کرد، امروز مانند آذربایجان ایران قسمتی از ایران

***
رسول قلی‌اف رئیس پیشین پارلمان جمهوری باکو:

▫️ روس‌ها به ایران یورش آوردند و اینجا (باکو) را اشغال کردند. یعنی خاک امپراتوری ایران. حکومت فارس نیست! کمی به مغز و سرتان محکم بزنید.

▫️ تا سال ۱۹۱۸ به ما آذربایجان نمی‌گفتند، اینها در نوشته‌های تاریخی هم هست بروید بخوانید. من یک تاریخدان عادی در آذربایجان (باکو) نمی‌بینم. همه تاریخدانان ما کسانی هستند که گرفتار بازی‌های سیاسی شده‌اند.

▫️ آن رانندگان که دستگیر شدند آذربایجانی هستند غیر از اینها کی می‌تواند باشد.

▫️می‌گویند آذری‌های ایران استقلال‌طلب‌اند ستارخان جنگید تا آذربایجان را مستقل کند! اینها همگی دروغ هستند، ستارخان برای برپایی مجلس در ایران به پا خاست اصلا از این خبرها نبوده است که میخواسته آذربایجان را مستقل کند.

▫️می‌گویند ایران را درهم می‌کوبیم، از این خبرها نیست از این کارها با ایران نمی‌توان کرد ارتش ایران آنجا ایستاده و عربستان و امارات از ترس ایران به فکر نزدیک شدن به ایران‌اند ایران ده سال با عراق جنگید پشتیبانی‌هایی که آمریکا و غیره از عراق کردند با آن همه کمک کاری پیش نبردند. ایران تا پایان هم ایستادگی کرد.

***