هم میهن گرامی, مهر نموده و ما را در پخش نامه پان ایرانیسم یاری نمایید. سپاس!
نامه پان ایرانیسم

شماره 30 – پنج شنبه 3 خرداد ماه 1397 – 24 مه 2018
www.paniranism.info . iran@paniranism.info

سالروز آزادی خرمشهر فرخنده باد

بمناسبت سالروز فتح خرمشهر و روز مقاومت و پیروزی

سوم خردادماه سالروز آزادسازی خرمشهر در سال ۱۳۶۱

مقاومت مردم خرمشهر، حماسه ای از یاد نرفتنی است؛ چرا که مردم این شهر در حالی به مبارزه با دشمن پرداختند که از پیش برای این تهاجم و تجاوز آمادگی نداشتند. آنها با سلاح عزم و عشق و علاقه به میهن عزیزشان ، با دست خالی چنان مقاومت کردند که در تاریخ، بی نظیر ماند. به اعتقاد کارشناسان نظامی، مقاومت بی سابقه ای که در خرمشهر انجام شد، هرگز با دیگر مقاومت ها قابل مقایسه نیست. خرمشهر برای ملت ما تنها یک شهر نیست، بلکه تاریخ گویای پایداری، ایثار و جاودانگی است. از این رو، سوم خرداد و فتح این شهر، آیینه گویایی از تاریخ و جغرافیای دفاع بی چون و چرا و شجاعت مدافعان و ملت از جان گذشته ایرانزمین است .

روان به خون خفتگان شاد و نامشان برای همیشه ماندگار .

پاینده ایران‫

محمدرضا آذرپاد

***

سالروز آزادسازی خرمشهر بر ملت ایران خجسته باد

ایران! ایران! ای کشور آریان! نامت بجاست و مهرت در دل ما. بدبخت تر از خائن تو، اهریمنی نیست. خوشبخت تر از سرباز تو، شهید تو، کیست؟
شادباد، شادباد، شاد باشید ای شهیدان راه ایران که به قرن ها در دل دشت ها، کوه ها و دریاهای میهن، به خون خود کفن پوشیده و خفته اید. نام شما و یاد شما، افتخار ماست و درس زندگی ما.
(فرازی از هفت پیمان حزب پان ایرانیست)

سوم خرداد نقطۀ عطفی درخشان در تاریخ مبارزات ملی ایران زمین است. روزی که بخشی از خاک به اسارت در آمده مام میهن از دست دشمن آزاد شد. عملیات آزادسازی در دهم اردیبهشت ۱۳۶۱ آغاز شد و در چهار مرحله نهایتا در سوم خرداد ۱۳۶۱ به آزادی خرمشهر انجامید.

خرمشهر که پس از ۳۵ روز پایداری و مقاومت در ۴ آبان ۱۳۵۹ به اشغال در آمده بود، پس از نوزده ماه از دست دشمن آزاد شد. این پیروزی بزرگ، دفاع مقدس را وارد مرحله نوینی کرد، و برای اولین بار پس از شروع این جنگ تحمیلی، ایران در موضع قدرت قرار گرفت. اصطلاح “دفاع مقدس” نخستین بار توسط محسن پزشگپور (پندار)، رهبر حزب پان ایرانیست، وارد ادبیات سیاسی جنگ شد.

سربازان میهن در حال پایکوبی بعد از آزادی خاک میهن

۴۰روز مقاومت ودر پی آن به شهادت رسیدن شمار زیادی از مردم بی‌دفاع در زیر شدیدترین حملات دشمن سرانجام در روز چهارم آبان‌ماه سال‪۵۹مجبور به عقب نشینی شدیم، شهر با همه‌ی امیدهایش به تصرف ناپاکان درآمد.

شهرغارت شد، چاه‌ها خشکید، سبزه‌ها سوزانده و نخل‌ها سر بریده شدند.
آری خونین شهر! این را بدان، “محمدجهان آرا”، بزرگ مرد تاریخ جنگ این فرمانده سرافراز اسلام قبل از این که بشنود و ببیند که چگونه تو را به دست آوردیم از دستش دادیم.
خونین شهر را همه‌به خاطر دارند، شهری که گیسوان دختران و زنان به دست نامردان بریده شد و به عنوان نماد به دیوارهای شهر نصب شد.
شهری که رژیم بعث عراق یک مدرسه دخترانه را به اسارت برده و اعضای خانواده را کنار دیوار حیاط منازل به صف کردند و به گناه خرمشهری بودن به گلوله بستند.
این همان شهری است که بر گردن پدربزرگ و مادربزرگ هایش این عزیزان دل میهن، گردنبند نارنجک آویختند.
در عملیات بیت‌المقدس‪۸۰درصد نیروهای هفت لشگر عراق نابود شدند و‪۳۰ فروند هواپیماهای آنان منهدم گشت ،‪۱۰۵دستگاه تانک،‪۵۶دستگاه خودرو و یک فروند بالگرد به غنیمت نیروهای اسلامی درآمد.
در این عملیات همچنین بیش از‪۱۹هزار سرباز بعثی به اسارت رزمندگان درآمدند و تلفات سنگینی بر ماشین جنگی دشمن وارد آمد بطوری که پس از این حمله رژیم بعث بطور یک‌طرفه اعلام کرد، ظرف مدت‪۱۰روز به مرزهای بین‌المللی باز خواهد گشت.
لحظه شماری برای آزادی خونین شهر! قلب میلیون‌ها ایرانی پر غرور اما خسته از جنگ در سینه می‌تپد،‪۴۸ساعت تلاش رزمندگان سر افراز کشور در حال نتیجه دادن است.

(برگرفته از قلم ناشناس در سایت تبیان)

***

اهواز ـ خبرنگار «ایران»: پل خرمشهر که یادآور روزهاى مقاومت خونین شهر در برابر تجاوز بعثى هاست، در آئینى در سالروز آزادسازى خرمشهر به عنوان اثر ملى دفاع مقدس به ثبت مى رسد. «حسین عشقى» فرمانده قرارگاه حفظ ابنیه و آثار سرزمینى دفاع مقدس خوزستان، در این باره گفت: ثبت پل قدیم خرمشهر در ادامه ثبت آثار ملى دفاع مقدس به وسیله بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش هاى دفاع مقدس انجام مى شود. این پل در سوم خردادماه امسال با شماره ثبت ملى ۱۱۱ به ثبت مى رسد و از تابلوى ثبت ملى دفاع مقدس پرده بردارى مى شود. به گفته «عشقى»، در فروردین ماه امسال مسجد جامع خرمشهر به عنوان نخستین اثر ملى دفاع مقدس با رمز ۱۱۰ به ثبت رسید.

سازمان جوانان حزب پان ایرانیست

***

راستی محمد نبودی ببینی…

فرهاد باغبانی

خیلی ها رفتند. برخی به هزار زحمت ماندند، با خس خس نفس های که دیگر بالا نمی آید. با خاطراتی که هنوز در سینه می تپند. رازهای سر به مهر. به دنبال گوش شنوایی تا قصه حماسه خود را به نسل امروز منتقل کنند.

حالا ما هستیم وپلاک های یادگار از جنگ. دلبسته ایم به صلح. دلداده به جان.

خسته ایم، حتی از شنیدن نام جنگ،جنگ ناعادلانه، و این یک قاعده ی بیرحمانه درست است که جنگ و صلح دو روی یک سکه اند و همیشه جنگ از رگ گردن به ما

نزدیک تر است. هر که آماده تر برای جنگیدن، پایاتر وماندگارتر. هرکه آسود خاطر و فارغ از جنگ، آماده است برای پذیرش مرگ.

به هر نیتی که جان دادند. هر مقصودی که داشتند. به هر دین و مسلکی که بودند.

اگر بسیجی مخلص بودند یا اگر که جان برکف در راه مسلک خویش،اگرکه زرتشتی یا که سنی یا حتی جوان چپ زده یا که هنوز مهر آریایی در سر، عاقبت خرمشهر را آزاد کردند از دست دشمن بعثی. صدام خیال قادسیه دوم داشت.

آن نسل ازدروازه های تاریخ با سربلندی گذشت. راههای افتخاری که با خون طی شد.

اینک با افتخار تاریخ میهن را در سوم خرداد ۱۳۶۱ ورق می زنیم. شما که از خونتان لاله دمیده، ای جوانان وطن، با هر عقیده ای که جان دادید و با هر باوری که داشتید، شاهکار بزرگ را شما آفریدید. آن تراژدی بزرگ؛ معصومانه جان دادن شما بود برای ماندن ما.

اگر رفیق بودید، یا بردار، اگر سرور یا که مهر آریایی درسر .هر کس و هر چه بودید. برای همیشه، به تاریخ حتی به دشمن تا دندان مسلح به میراژهای غربی و میگ های شرقی، به همه ی دنیا ،درس ایستادگی و مردانگی را آموختید.

شما ای شهیدان.، ای جانباختگان، ای کشته شدگان، همه با عزمی راسخ ایران را از دست سردار قادسیه دوم رهانید. تنها شجاعت است که می تواند پیروزی های بزرگ را تفسیر و ترسیم کند.

شما به ما آموزاندید، وقتی میهن به اسارت دشمن در آید،همه بابک می شویم. همه آرش می شویم. جان در تیر تا مرز را از گزند اهریمن در امان داریم. همه آن سرباز گمانم در کوهستان های باختر ایران می شویم که تنها و غریبانه وقتی که دشمن کارد آجینش می کرد، نترسید و از ته قلب فریاد زد پاینده ایران، همه حسین فهمیده میشویم که با جسم کودکانه اش قلبی به بزرگی همه ایران داشت.

راستی محمد نبودی ببینی شهر آزاد شد.

یادمان باشد تحت هر شرایطی باید به آرمان های آن ها که رفتند وفادار و معتقد باقی بمانیم.

آنهایی که پیکرهایشان هرگز به دست مادران داغدیده نرسید. آنهایی که هنوز جانبازند و یادگار آن روزهای سخت دفاع مقدس. آن ها قهرمانان تاریخ ایران
زمینند. با هر نامی و هر عقیده ای. آن ها میهن مقدس و اهورایی خویش را تا واپسین دم حیات پاسداری ونگاهبانی کردند.

امتداد زندگی ما درجریده ی زندگان، آنان که هنوز نام دارند … از زجری است که آن ها برده اند.

آنان رنج دوران برده اند. آنان خون دل ها خورده اند.

سوم خرداد روز آزاد سازی خرمشهر، یعنی یادآور روزیست که همه یک تن واحد شدند تا ایران باشد و بماند…

تا ایران باشد …تا ایران بماند …

پاینده ایران

اهواز – خرداد ماه ۱۳۹۱ خورشیدی

***

بمناسبت سالروز فتح خرمشهر و روز مقاومت و پیروزی

از فیسبوک سیامک کرمانی

سوم خردادماه سالروز آزادسازی خرمشهر در سال 1361
مقاومت مردم خرمشهر، حماسه ای از یاد نرفتنی است؛ چرا که مردم این شهر در حالی به مبارزه با دشمن پرداختند که از پیش برای این تهاجم و تجاوز آمادگی نداشتند. آنها با سلاح عزم و عشق و علاقه به میهن عزیزشان ، با دست خالی چنان مقاومت کردند که در تاریخ، بی نظیر ماند. به اعتقاد کارشناسان نظامی، مقاومت بی سابقه ای که در خرمشهر انجام شد، هرگز با دیگر مقاومت ها قابل مقایسه نیست. خرمشهر برای ملت ما تنها یک شهر نیست، بلکه تاریخ گویای پایداری، ایثار و جاودانگی است. از این رو، سوم خرداد و فتح این شهر، آیینه گویایی از تاریخ و جغرافیای دفاع بی چون و چرا و شجاعت مدافعان و ملت از جان گذشته ایرانزمین است .
روان به خون خفتگان شاد و نامشان برای همیشه ماندگار .
پاینده ایران

***

درسهایی که باید از نبرد در خرمشهر گرفت

میلاد دهقان

پس از انقلاب اسلامی در بهمن ۵۷ تا چند ماه اوضاع کشور آشفته بود و این آشفتگی باعث شد دشمنان این آب و خاک به تکاپو بیافتند. در خردادماه ۱۳۵۸ خلق عرب با ایجاد شورش و درگیری در خوزستان و بویژه خرمشهر در اندیشه تجزیه این بخش از ایران زمین بودند که با اقدامان کوبنده زنده یاد دریادار مدنی این شورش ناکام ماند. به دلیل تضعیف ارتش ایران پس اعدام ها و تصفیه ارتش، صدام حسین زمان را برای حمله به ایران و تجزیه خوزستان مهیا دید. صدام و همپیمانانش این را در نظر داشتند که در استان خوزستان تعداد زیادی عرب و عرب زبان وجود دارد و با توجه به قومیت آنها پتانسیل زیادی برای پیروزی کوتاه مدت و فتح سه روزه ایران دارد. به همین دلیل در ۳۱ شهریور۱۳۵۹ از چند محور عملیاتی به ایران حمله کرد. آنچه همه معادلات بعثی ها را بهم زد ایستادگی جانانه مردم خرمشهر بود که با دست خالی در برابر دشمن تا بنِ دندان مسلح و لشکرهای مکانیزه عراقی حماسه ای ۳۵ روزه آفریدند و سرانجام ۴ آبان ۱۳۵۹ خرمشهر اشغال شد. بسیاری از خرمشهری ها ا لحظه آخر در شهر ماندند و جسد بسیاری از آنان مانند سرور “سالمی” از پان ایرانیست های عرب خرمشهر هرگز پیدا نشد. بدین ترتیب همه فرماندهان عراقی از مقاومت بی مانند خوزستانی ها و بویژه اعراب در شگفت شدند! پرسش اساسی این است که چه عاملی باعث شد که عرب های خوزستان در برابر دشمنانِ هم نژاد، هم زبان و هم فرهنگ ،هم مذهب خود بایستند و شهید شوند؟ چه عاملی باعث می شد که سرباز عرب شیعه ی عراقی به روی سرباز شیعه ایرانی گلوله شلیک کند؟ پاسخ را باید در واژه «ایران» جستجو کرد. ملیت رزمنده ی عرب خوزستانی، ایرانی بود. او با کسی که در برابرش ایستاده بود و قصد فتح ایران را داشت مشترکات قومی فراوان داشت. هر دو عرب زبان بودند، هر دو مذهب تشیع داشتند، لباس محلی هر دو چفیه و عگال و دِشداشِه بود ولی با همه این اشتراکات، یک تفاوت اساسی وجود داشت! رزمنده این سوی مرز ایرانی بود و سرباز آن سوی مرز عراقی! «ملیت ایرانی» آن عنصر والا و پر رنگی بود که مذهب و قومیت و زبان عربی در برابرش رنگ باخت.

عرب های ساکن خوزستان خود را ایرانی می دانستند و دلبسته این آب و خاک و جایگاه زندگی خود بودند و گر نه دلیلی برای مقاومت در برابر لشگر صدام وجود نداشت. آنان در راه این مقاومت، جان خود را که با ارزش ترین دارایی شان بود، فدا کردند! برخی این مهم را به عقاید مذهبی رزمندگان و دفاع از حکومت و نظام تقلیل میدهند که این افراد یا مغرض هستند یا ناآگاه!

در سقوط خرمشهر و آزاد سازی اش درس های بسیار نهفته است. مهمترین آن درسی بود که مردم ایران به دنیا نشان داند. اقوام ایرانی با گویش ها و خرده فرهنگ های گوناگون از جای جای ایران در قالب ملت یکپارچه و متحد ایران توانستند صدام را بامتحدان قدرتمند جهانی اش شکست دهند و مام میهن را از تکه پارچه شدن و تبدیل شدن به جولانگاه بیگانه نگاه دارند. ایرانیان ملیت خود را بالاتر از هر چیزی حتا جان خود می دانند و این را در ۸ سال دفاع مقدس نشان دادند.

عملیات بیت‌المقدس در دهم اردیبهشت ۱۳۶۱ آغاز شد و در چهار مرحله عملیات نهایتا در سوم خرداد ۱۳۶۱ به آزادسازی خرمشهر انجامید و بدین ترتیب ، پس از ۵۷۸ روز (۱۹ ماه) از فرزند به آغوش مادر درآمد. در این نبرد ۲۲ روزه ما ۶۰۰۰ شهید دادیم. چه دلیلی برای تقدیم این همه شهید و جانباز برای آزاد سازی یک شهر وجود داشت. مگر این خاک چه داشت که برایش باید این همه خون ریخته شود؟ آن را باید در مفهوم بسیار بزرگ و عمیق عشق به میهنی جستجو کرد که هر ذره اش با وجود ملت پیوند خورده است.

چون که وطن تا ابد زنده است * جان به رهش دادنم ارزنده است

ور نه خردمند نخواهد سپرد * جان به ره توده خاکی که مُرد

این سیر تاریخی و ناایستا همچنان ادامه دارد. هنوز چشم برخی دشمنان به دنبال بخش هایی از این سرزمین است. از گذشته تاکنون خون های زیادی برای نگهداری این سرزمین ریخته شده است. هنگامی که جانفشانی تکاوران نیروی دریایی ارتش را در خرمشهر می بینیم به ناگاه یاد دریادار غلامعلی بایندر و نیروهای زیر فرمانش می افتیم که چگونه در جنگ دوم جهانی و اشغال ایران در بامداد سوم شهریور ۱۳۲۰ در همان خرمشهر و آبادان در برابر کشتی های مسلح انگلیسی شجاعانه ایستاد تا خونش آبهای خلیج پارس را ارغوانی کرد. وقتی که داستان مقاومت مردان وزنان خرمشهر را می شنویم به یاد همه مقاومت های مردمی در برابر دشمن بیگانه می افتیم.

امروز که نوای شوم تفرقه و زمزمه های پان عربیسم در خوزستان شنیده می شود به جاست با صدای بلند نکاتی برای آن دسته از هم میهنانی که به این جماعت ضد ایرانی دلخوش کرده اند یادآوری شود:

برادر عرب خوزستانی من! هم نژادهای شما در دفاع مقدس، سینه های برادرانت را در خوزستان سوراخ سوراخ کردند فقط به این دلیل که ایرانی بودند! اینجا نه نژاد عربی و نه زبان عربی و نه دشدانه و چفیه هیچ کدام مانع تیراندازی دشمن نشد تنها اختلاف ملیت بود شما عرب شیعه ایرانی بودی و او عرب شیعه عراقی و این دو کشور با یکدیگر در جنگ… نژاد و لهجه و پوشش و مذهب و ملیتِ دشمن ایران برای من تفاوتی ندارد. خاک پای آنهایی هستم که بیش از یکماه ارتش صدام را در خرمشهر زمینگیر کردند تا کمک های مردمی برای مقابله با آن جانی تکریتی و سردار پوشالی قادسیه فراهم شود. به روان همه شهدای عرب ایرانی درود می فرستم که ایران برای انها از همه چیز حتا جان شیرینشان با ارزش تر بود. هر ایرانی در پاسداری از ایران زمین باید ادامه دهنده راه جانباختگان میهن در سده ها و هزاره های پیش از این باشد. یاد و خاطره ی همه شهدا و جانبازان عملیات بیت المقدس و سالروز آزادی خونین شهر گرامی باد.

«ایران! ایران! ایران! ای کشور آریان! نامت بجاست و مهرت در دل ما، بدبخت تر از خائن تو، اهریمنی نیست، خوشبخت تر از سرباز تو، شهید تو، کیست؟ شادباد، شادباد، شاد باشید ای شهیدان راه ایران که به قرن ها در دل دشت ها، کوه ها و دریاهای میهن، به خون خود کفن پوشیده و خفته اید، نام شما و یاد شما، افتخار ماست و درس زندگی ما.کیست که برترین آرزوی خود را شهادت در راه ایران می داند؟ …مــا» ( فرازی از هفت پیمان پانایرانیست)

پاینده ایران – میلاد دهقان – خوزستان – دوم خرداد۱۳۹۱

***

حزب پان ایرانیست
همبستگی‌ ملی‌ . یکپارچگی ایران . حاکمیت ملت
هم میهن گرامی‌: برای ایرانی یکپارچه، آزاد، آباد، سربلند و دمکرات با حاکمیت ملت به ما بپیوندید
iran@paniranism.info – www.paniranism.info
درخواست هموندی
www.paniranist.org/a.htm

کنون ای هم وطن ای جان جانان / بیا با ما بگو پاینده ایران