هم میهن گرامی, مهر نموده و ما را در پخش نامه پان ایرانیسم یاری نمایید. سپاس!

نامه پان ایرانیسم
شماره 80، آدینه 29 شهریور ماه 1398 – 20 سپتامبر 20019
www.paniranism.info . iran@paniranism.info

درود بر هم میهنان گرامی

نوشته های زیر تقدیم می شوند:

۲۷ شهریور سالروز درگذشت شهریار
وقتی به پنجشیر می‌رسی
شهروند تنها و بقای نظام جمهوری اسلامی
فیلم مستندی درباره «دژ دربند» از بناهای دوران ساسانیان ساخته می‌شود
آیا خطر تبدیل شدن ایران به مستعمره چین وجود دارد؟
خوشا ای کهن بوم ایران ما
ایران زیبای ما: دیلمان

ایران زیبای ما: دیلمان

۲۷ شهریور سالروز درگذشت شهریار

یکی از بزرگترین شاعران عصر ماست . سالروز درگذشت او را روز شعر و ادب پارسی نامیده‌اند . یاد خاطرۀ او را با نقل یکی از سروده‌های او گرامی می‌داریم :

پر می‌زند مرغ دلم با یاد آذربایجان
خوش باد وقت مردم آزاد آذربایجان
آزادی ایران ز تو آبادی ایران ز تو
آزاد باش ای خطۀ آباد آذربایجان
تا باشد آذربایجان پیوند ایران است و بس
این گفت با صوتی رسا «فریاد آذربایجان»
در بیستون انقلاب از شور شیرین وطن
بس تیشه بر سر کوفته فریاد آذربایجان
در مکتب عشق وطن جان باختن آموخته
یا رب که بودست از ازل استاد آذربایجان؟
اشک ارومی بین که با خون دل سلماس و خوی
دریا شد و برمی‌کند بنیاد آذربایجان
ضحاکیان مرکزی بیرون برند از حد ستم
تا سر برآرد کاوۀ حداد آذربایجان
جان داده آذربایجان امداد ایران را و نیست
ایران‌مداران را سر امداد آذربایجان
از آتش پاشیدگی تا چند خاکسترنشین
آباد باید خانۀ بر باد آذربایجان
بر زخم آذربایجان هان شهریارا مرهمی
تا شاد گردانی دل ناشاد آذربایجان

برگرفته از فیسبوک کاوه شهریاری

***
وقتی به پنجشیر می‌رسی

یابود سالگرد شهادت سردار شهید ایران شرقی زنده یاد احمدشاه مسعود
شعر و صدا: بانو رودابه

***
شهروند تنها و بقای نظام جمهوری اسلامی

ریاض دانش پژوه

میان تنهایی امروز شهروند ایرانی و بقای ج.ا پیوندی عمیقی وجود دارد. درغیاب دولت ملی، قلمرویی برای نمود فکر ایرانی‌ دغدغه‌مند وجود ندارد؛ رشته ارتباط و تعامل افراد با یکدیگر از هم گسسته و امکان ایجاد «شبکه هوشیاری ملی» درجامعه وجود ندارد. جلوه جامعه استوار بر تنهایی سازمان دهی‌شده است و حکومت درهای قلمرو عمومی را به روی ارتباط معنادار و مشارکت در عملِ جمعیِ شهروندان بسته است.

جمهوری اسلامی به مدد تئوری‌های پیچیده امنیتی، بطور سیستماتیک، شهروند ایرانی را تنها کرده و سپس به پیکار با او رفته است. تنهایی، شهروند را از داشتن جمع و یافتن یار هم‌اندیش، محروم کرده و او را گرفتار تخیل‌های ایدئولوژیک و بی‌تفاوتی در عمل می‌کند. نداشتن امنیت روان و فقدان نظم فکری، خلا وجود یک معیار، سنگ محک و جایی برای ایستادن، چنان اظطراب کشنده ای در فرد ایرانی ایجاد می‌کند که سر سپردگی به حاکمیت و تعطیلی اندیشه و رضایت به وضع موجود را ترجیح می دهد.

فکر مشروطه به عنوان یگانه پاسخ عملی و تاریخی ایرانیان به نیازهای دوره مدرن بشر، چراغی است که یارانِ هم‌اندیش را گرد هم آورده و با عبور از پروژه های مشکوک چهارده نفری، یار چندصد هزارم ِشهروند ایرانی را در جهت غلبه بر تنهایی سیستماتیک تحمیلی، به او نشان می‌دهد.

بازگشت به مشروطه ضرورت تاریخی عظیمی است که قدرت حل تمام گره های تاریخی مسیر مبارزه ملت ایران را داشته و می تواند آغازی بر بازگشت ازکژراهه۵۷ باشد. این آغازیدن، پیش از آن که رویدادی تاریخی باشد، توانایی شگرف شهروند ایرانی برای چیرگی بر همه اضطراب ها، سردرگمی‌ها، ناامیدی‌ها و تنهایی هاست. از نظر سیاسی هم، آغازیدن با آزادی انسان یکی است ورستاخیز مشروطه ایران، آغازی برای پیروزی نور بر تاریکی خواهد شد.

ریاض از هم میهنان عرب زبان و از هموندان سازمان جوانان حزب پان ایرانیست می باشد

***
فیلم مستندی درباره «دژ دربند» از بناهای دوران ساسانیان ساخته می‌شود

«پژمان اکبرزاده» روزنامه نگار، پژوهشگر و مستندساز ایرانی ساکن هلند، در پروژه جدید خود به سراغ یکی از دژهای معروف دوران ساسانیان رفته است و در حال تولید فیلم مستندی از این بنای تاریخی است.

ساسانیان در سده ششم میلادی تاسیسات دفاعی عظیمی در «دربند» با هدف پاسداری از این امپراتوری در برابر یورش‌های قبایل شمالی ساختند. دربند اکنون در منطقه داغستان روسیه قرار گرفته است، ولی در آن زمان، مرز شمالی امپراتوری ایران بود.

پژمان اکبرزاده در گفتگو با صدای آمریکا می گوید: «دژ دربند به جز اهمیت تاریخی و باستان شناسی، بیش از سی کتیبه به زبان پارسی میانه (پهلوی) نیز بر دیوارهای خود دارد. گرچه این دژ در سال ۲۰۰۳ به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده، اما هنوز برای بسیاری در بیرون از داغستان ناشناخته مانده است.»

این نخستین مستندی است که درباره دژ دربند ساخته می شود و پژمان اکبرزاده در حال گفتگو با تعدادی از کارشناسان و متخصصان تاریخ و فرهنگ ایران برای تکمیل این پروژه است.

او سال گذشته فیلم مستندی درباره طاق کسری ساخت که در شرایط بحرانی عراق فیلمبرداری شده بود و در برخی از موزه‌ها، دانشگاه‌ها و همایش‌های جهانی ایران‌شناسی به نمایش درآمد.

پژمان اکبرزاده قصد دارد برای تولید مستند دژ دربند ، از کمک های مالی و پشتیبانی دوستداران فرهنگ و هنر ایران استفاده کند و به همین منظور کارزار اینترنتی را آغاز کرده است.

دژ دربند عظیم‌ ترین تاسیسات دفاعی ساسانیان در قفقاز است و ساخت آن به دوره پادشاهی خسرو انوشیروان نسبت داده می‌شود.

صدای امریکا

***
آیا خطر تبدیل شدن ایران به مستعمره چین وجود دارد؟ (1)

شیرین هانتر
September 14, 2019

1. امکان تأیید یا رد مطالب مندرج در این مقاله به طور مستقل وجود ندارد و انتشار آن صرفاً برای تنویر افکار عمومی و برخورد فعال خوانندگان است. اطلاعات ارائه شده نشان می‌دهد غرب به دلیل تحریم‌ها فرصت سرمایه‌گذاری در صنایع ایران را به رقیب شرقی خود واگذار کرده است. در مجموع لازم مسئولین در انعقاد قراردادهای بین‌المللی با دقت و وسواس عمل کنند.

بر اساس مقاله‌ای در نشریه «پترولیوم اکونومیست»، تهران و پکن طی سفر محمدجواد ظریف به چین در اواخر اوت، (اوایل شهریور) توافقی را به‌روز کردند که در سال 2016 با نام همکاری جامع استراتژیک ایران و چین برقرار شده بود و موارد جدیدی را نیز به آن اضافه کردند. اکثر این موارد جدید به‌صورت عمومی منتشر نشده است.

بر اساس این توافق، چین متعهد شده تا در دوره‌ای بیست‌وپنج‌ساله، 280 میلیارد دلار در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و 120 میلیارد دلار در پروژه‌های مربوط به جاده و راه‌آهن ایران سرمایه‌گذاری کند. بر اساس اظهارت یک منبع ایرانی در مقاله یاد شده، در عوض، شرکت‌های چینی می‌توانند بدون مناقصه در هر دستاورد جدید یا تکمیل نشده حوزه نفت و گاز مشارکت کنند.

چین ضمناً برای تکمیل پروژه‌ها، فنّاوری، کارکنان و اجزای دیگر را فراهم خواهد کرد. جالب‌ترین شرط این است که 5000 نفر از کارکنان امنیتی چین برای محافظت از کارگران و متخصصان چینی به ایران خواهند آمد. بر اساس مقاله پترولیوم اکونومیست، چین این حق را خواهد داشت تا دو سال پرداخت‌ها را به تعویق بیندازد.
ایران به سرمایه‌گذاری نیاز دارد و چین را به‌عنوان قدرتی که از لحاظ فرهنگی مقبول است، می‌بیند؛ اما بر اساس این توافقات، میزان حضور بالقوه چین در بخش‌های حیاتی انرژی و زیرساخت‌های ایران چنان خواهد شد که آینده توسعه این بخش‌ها در کنترل چین قرار می‌گیرد. درواقع، میزان امتیازات اعطا شده به چین، یادآور امتیازاتی است که ناصرالدین‌شاه قاجار در سال 1872 به بارون جولیوس رویتر بخشید. آن امتیازات منجر به اعتراضات عمومی شد و نهایتاً لغو گردید. آن زمان نیز نیازهای مالی و اقتصادی در پس این امتیازدهی بود که «تایمز لندن» آن را بزرگ‌ترین تسلیم منابع یک کشور به کشوری خارجی در طول تاریخ خواند.

تصمیم ایران به دلایل مختلف می‌تواند برای استقلال سیاسی و اقتصادی این کشور زیان‌بار باشد. اول اینکه این امر به شکل قانون در معامله میان دو شریک نابرابر است که طرف ضعیف‌تر باید آگاه باشد تا با ایجاد توازن از طریق همکاری با سایر تجار یا دولت‌های قدرتمند، خود را در برابر انگیزه‌های چپاولگرانه طرف قوی‌تر محافظت کرده و بنابراین حدی از رقابت را ایجاد کند تا خود را از سلطه طرف قوی‌تر برهاند؛ اما اگر ایران کنترل انحصاری نفت، گاز و صنایع پتروشیمی خود را به چین واگذار کند، نمی‌تواند هیچ حرفی در برابر اقدامات صورت گرفته داشته باشد. دوم اینکه چین در گذشته و در اغلب موارد پس از اینکه متعهد به توسعه بخش انرژی ایران شد، به تعهد خود عمل نکرد. هیچ تضمینی وجود ندارد که باز هم چنین نکند و به دنبال فرصت‌های بهتر، ایران را ترک نکند. سوم اینکه رویکرد چین به توسعه منابع کشورهای دیگر، همان‌طور که در آفریقا نشان داده، صرفاً اقدامی جهت منافع مالی خود بوده است. چین هیچ‌گونه علاقه‌ای به توسعه و پیشرفت نیروی کار محلی یا پایگاه فنّاورانه آن ندارد. چین علاوه بر بهره‌برداری از منابع کشورهای دیگر، از این کشورها به‌عنوان فرصتی برای استخدام شهروندان خود استفاده می‌کند. حتی در پروژه‌های قبلی راه‌آهن در ایران، علی‌رغم میزان بالای بیکاری در ایران، چین کارگران خود را به کار گرفت. عدم افزایش مشارکت کشورهای آفریقایی با چین، باید درسی برای مسئولان ایران باشد.

نکته هشداردهنده دیگر، چشم‌انداز حضور گسترده امنیتی-نظامی چین در ایران است. این حضور چین می‌تواند منجر به جریان گسترده ملیت‌های مختلف این کشور شود که می‌تواند هشداری برای چشم‌انداز قومی و فرهنگی ایران تلقی شود. میزان بالای جمعیت چین و اشتهای سیرنشدنی پکن برای همه انواع منابع و فرصت‌های شغلی، دلیلی است که بسیاری از کشورها از روسیه تا کشورهای مرکز آسیا از حضور گسترده چین نگران هستند.

به‌علاوه، به نظر نمی‌رسد مقامات ایرانی از ذهنیت برتری‌جویانه چینی‌ها آگاهی داشته باشند. چین خود را به‌عنوان «پادشاه میانی» و مرکز تمدن دنیا و دیگران را همچون افراد نامتمدن می‌نگرد. این واقعیت که چین در آسیا قرار دارد، چیزی از آرزوهای برتری‌جویانه این کشور نسبت به آمریکا یا اروپا کم نمی‌کند. گرایش‌های برتری‌جویانه و احساس برتری فرهنگی تنها به غربی‌ها اختصاص ندارد. سایر دولت‌ها و فرهنگ‌ها نیز در معرض وسوسه‌های مشابه قرار دارند. اعطای چنین امتیازات گسترده‌ای به چین از طرف کشوری که به استقلال و مبارزه با امپریالیسم مفتخر است، بسیار عجیب به نظر می‌رسد، به‌ویژه که رفتار چین با اقلیت مسلمان خود بسیار بدتر از رفتار کشورهای غربی است.

اگر تمام محتوای این قرارداد اجرایی شود، ایران همچون مستعمره چین خواهد شد، البته بدون اینکه نامی از آن برده شود. با این اقدام به همراه حضور خزنده روسیه، استقلال اقتصادی و سیاسی ایران به‌شدت آسیب خواهد دید و این رویداد، ایران را به دو حوزه تسلط چین و روسیه تقسیم خواهد کرد یا نوعی حاکمیت روسی-چینی گسترش خواهد یافت.

تاریخ ایران نشان می‌دهد که منافع این کشور به بهترین وجه در زمانی تأمین می‌شود که ایران با تعداد زیادی از کشورها روابط اقتصادی و سیاسی داشته باشد که به این ترتیب تهران می‌تواند در میان آنها توازن ایجاد کرده و استقلال خود را حفظ نماید. متأسفانه سیاست غرب نسبت به ایران، موجب تقویت تندروها و تضعیف هرچه بیشتر نیروهای میانه‌رو در این کشور شده است. نباید از خاطر برد که ایران در سال 1994 امتیازاتی به شرکت فرانسوی توتال اعطا کرد و شرکت‌های آمریکایی را دعوت کرد تا در ایران سرمایه‌گذاری کنند. تنها زمانی که این پیشنهاد‌ها توسط غرب رد شد، سیاست ایران معطوف به چین شد؛ اما فارغ از رویکرد نادرست غرب، هیچ دولتی استقلال خود را وابسته به یک کشور نمی‌کند. سیاست درست، گسترش ریسک و عدم تمرکز آن در گزینه‌ای خاص یا کشوری ویژه است.

***
خوشا ای کهن بوم ایران ما

بیگی ( سینا ) لنگرودی

خوشا ای کهن بوم ایران ما
همه مرز تو برتر ازجان ما

فرازنده ای خاک روی زمین
نگهدار تو دست یزدان ما

توای خاک آمیخته با فرهی
زفرت جهانی ثنا خوان ما

به خاکت نهفته همه کان زر
به دریای تو دُر و مرجان ما

بُود خاک تو برتر از هرگهر
که مرزتو باشد زر وکان ما

توای مرز جاوید گاه ی کهن
سرشته ز خون نیاکان ما

ز یک سوی مرزت کشد تا فرات
به اربیل و کرکوک و تا وان ما

از آن سو به خوارزم پهلو زند
به مرو و خجند و خراسان ما

زپامیر رسد پای تو تا به سند
دگر سو مداین به ایوان ما

فرازد زقفقاز مرزت سرش
به گنجه شماخی و ایروان ما

به تفلیس و اوست و به آبخازیا
به باکو و دربند به شروان ما

براند که کشتی به دریای پارس
به بحرین و بوموسو لاوان ما

سند خورده مرز فلات کهن
به نام تو ای خاک ایران ما

***

حزب پان ایرانیست
همبستگی‌ ملی‌ . یکپارچگی ایران . حاکمیت ملت
هم میهن گرامی‌: برای ایرانی یکپارچه، آزاد، آباد، سربلند و دمکرات با حاکمیت ملت به ما بپیوندید
کنون ای هم وطن ای جان جانان / بیا با ما بگو پاینده ایران

درخواست هموندی
hamvandi@paniranist.org

نامه پان ایرانیسم در شبکه های اجتماعی

تارنما: www.paniranism.info
فیسبوک: facebook.com/nameh_paniranism
تویتر: twitter.com/paniranism
تلگرام: t.me/Naameh_Pan