هم میهن گرامی, مهر نموده و ما را در پخش نامه پان ایرانیسم یاری نمایید. سپاس!

نامه پان ایرانیسم
هواداران حزب پان ایرانیست در برونمرز
شماره 142 ، یکشنبه 2 آبان مهر ماه 1400، 24 اکتبر 2021
www.paniranism.info . iran@paniranism.info

درود بر هم میهنان گرامی

نوشته های زیر تقدیم می شوند

آنکه تاریخ می‌داند و آنکه نمی‌داند
زاد روز ستار خان سردار ملی
اقتصاد ورشکسته، حکومتِ طلبکار!
یادی از سردار اسعد بختیاری
مسئله آرتساخ (قراباغ)
۴۰ میلیون نفر از جمعیت ایران به کمک فوری نیاز دارند

آن‌که تاریخ می‌داند و آن‌که نمی‌داند

دکتر جواد طباطبائی

کمتر کشوری در جهان متمدن وجود دارد که کارگزاران بلندپایۀ آن به اندازۀ فرمانروایان ایران از تاریخ کشور خود بیگانه و از آن نفور باشند. البته، این تنها یکی از فضیلت‌های ملّی ماست و انحصار به فرمانروایان نیز ندارد. در این کشور، دیواری کوتاه‌تر از تاریخ ایران وجود ندارد، اما آن‌چه در این مسابقۀ رمی جَمَرات به دیوار کوتاه ایران مغفول می‌ماند این است که «در زمانه‌ای که سنگ فتنه از آسمان بر سر این کشور و مردم آن می‌بارد»، آن ریزه‌سنگ‌ها به تخته‌سنگ‌هایی تبدیل می‌شوند و بر سر همین کشور و مردم آن فرومی‌ریزند. شیطانی که ما گمان می‌کنیم به سوی او سنگ پرتاب می‌کنیم اندکی بیشتر از ما تاریخ می‌داند و چون تاریخ می‌داند در بیشتر جبهه‌ها بر ما چیره می‌شود. این‌که امروزه، به گفتۀ مسئولان، اسرائیل در مرزهای کشور جولان می‌دهد، و این‌که تا محاصرۀ ایران کامل نشد کسی از مسئولان نفهمید که چه اتفاقی دارد می‌افتد، به معنای این است که استکبار جهانی تاریخ ایران را می‌داند و مسئولان ایرانی نمی‌دانند. من دو سال پیش در نوشته‌ای با عنوان «دولت، ملّت و حکومت قانون» هشدار داده بودم که محاصرۀ ایران در حال کامل شدن است، اما گوش‌ها به گفته‌های امام جمعه‌هایی حساس بود که گمان میکردند جمهوری باکو «پارۀ تن اسلام» است و باید از آن دفاع کرد. کسی که اندکی از تاریخ و سیاست می‌دانست می‌توانست بداند که دیری است تا گرگ‌های تورکستانی‌ها دندان برای پاره کردن ایران تیز کرده‌اند و با سیاستِ «ان شاء اﷲ گربه استِ» فرمانروایان نمی‌توان چنین بحرانی را مدیریت کرد. این‌که امروز آن گرگ‌ها در مرزهای ایران جا خوش کرده‌اند، و بعید است که اندک تهدیدهای توخالی مسئولانی که برخی از آن‌ها درست نمی‌دانند چه می‌گویند اثری بر آن‌ها بگذارد، جز این نیست که آنان رایزنانی دارند که تاریخ و سیاست می‌دانند، در حالی‌که دپیلمات سابق و معاون وزارت امور خارجه و دبیر کنونی شورای «راهبردی»(کذا فی الاصل!) روابط خارجی، عراقچی، همان است که ضمن توصیه به همزیستی مسالمت‌آمیز به دو دولت ارمنستان و جمهوری باکو گفته بود که «از هر دو کشور شهروندانی در ایران زندگی می‌کنند»! این درجه از سیاست نفهمی را می‌توان با مرتبه‌ای از تاریخ و سیاست دانی مقایسه کرد که دولت اسرائیل و برخی از دولت‌های غربی و حتیٰ شرقی پیوسته از آن برخوردار بوده‌اند. اینک دلیل این‌که در جای دیگری گفته بودم همه جا دانشگاه ملّی است، در ایران نه! در جای دیگری باید توضیح دهم که همین اصطلاح «راهبردی» را دانشگاهیانی که هیچ تصوری از استراتژی نداشتند ــ یعنی اهل ادب فرهنگستان نشین ــ به دولت و ملّت قالب کرده‌اند. گویا آقایان گمان می‌کرده‌اند که استراتژی علم راه بردن است که بدیهی است هیچ معنایی ندارد! در هیچ یک از زبان‌هایی که دارای سابقۀ فرهنگی هستند، حتی در عربی، که سخنگویان آن با «العقل العربی» خود اندکی بیشتر ما این چیزها را می‌فهمند، استراتژی را ترجمه نکرده‌اند آن هم این اندازه بی‌معنا.

باری، اندکی بیشتر از بیست سال پیش، در 1999، یکی از برجسته‌ترین اسلام‌شناسان زندۀ زمان، برنارد لویس انگلیسی، در یک سخنرانی در مرکز موشه دایان در دانشگاه تل آویو دربارۀ جایگاه ایران گفته بود : «در دوهزار سال گذشته هیچ کشورگشا، یا نیروی خارجی، نتوانسته‌ است بر زبان و فرهنگ ایرانی اثرات بنیادی بگذارد، که این یکی از نشانه‌های فرهنگ برتر است و فرهنگ برتر همیشه بر فروتر چیرگی یافته‌است». آن مرحوم این را گفته بود که به مسئولان اسرائیلی و غربی بفهماند که اگر بخواهند ایران را بر سر جایش بنشانند باید آن را به ایرانستان تبدیل کنند. این همان برنامه‌ای است که از سه دهه پیش در دستور کار نهادهای امنیتی و سیاست خارجی کشورهایی قرار گرفته است که از تبدیل ایران به ایرانستان سود می‌برند که تورکستان بزرگ در رأس آن قرار دارد.

این‌که ایران نیز مانند همۀ کشورهای دیگر دشمنانی مانند برنارد لویس دارد امری طبیعی است، اما این‌که همان دشمنان سخنگویانی نیز در داخل نهادهای حکومتی یک کشور داشته باشد از خلاف‌آمد عادت‌های سیاست جهانی است. یک نمونۀ اخیر و عبرت‌انگیز از بازپخش سخنان بیگانگان در داخل بیانات سردارد نقدی است که گفته است : «سلسلۀ پلید هخامنشی، که بزرگ‌ترین کشتارها و خیانت‌ها را کرد، بعد از افول قدرت، کشور را دو دستی تقدیم یونان کرد. از سوی دیگر، ساسانیان هم بعد از افول قدرت کشور را به مغول‌ها تقدیم کردند.» او این نکته را نیز افزوده است که «تاریخ‌نویسان مزدور، که به سرویس‌های جاسوسی وابسته هستند، تلاش می‌کنند تاریخ کشور ما را تحریف کنند‌‌. تاریخ هشت هزار سالۀ ما را به دو هزار و پانصد سال کاهش داده‌اند.» بدیهی است که تاریخ‌نویسان مزدور کاری بسیار بدی کرده‌اند، اما اگر تاریخ دو هزار پانصد ساله تاریخ خیانت و جنایت است چه ضرورتی دارد که تاریخ آن جنایت‌ها و خیانت‌ها را به هشت هزار سال برسانیم و بیشتر عِرض خود ببریم؟ یکی از دلایل این‌که در دو دهۀ گذشته کشور چنین فجیع در محاصرۀ تورکی‌ـ عربی درآمده از تاریخ‌ندانی مسئولان است و این‌که به واقع اینان نمی‌دانند در کجا فرمان می‌رانند!
چنان‌که در جای دیگری گفته‌ام، چهار دهه پس از انقلاب فرهنگی، دانشگاه مادر، در تاریخ‌نویسی ملّی به جایی رسیده است که بنجل‌های فعال سیاسی توده‌ای نیویورکی را با ترجمه‌ای بد به دانشجویان تحمیل می‌کند و لابُدّ اعضای انقلاب فرهنگی، که حتیٰ برای الگوی مصرف آب آفتابه نیز نظری دارند، از نظارتی که بر همۀ ریزه‌کاری‌های دانشگاه دارند، به خود می‌بالند. ایران تنها کشور دارای تاریخ است که بخش عمده‌ای از تاریخ دانشگاهی آن در «کشورهای متخاصم» و به قلم فعالان سیاسی نوشته می‌شود. البته، اگر این تاریخ‌دانی دشمنان ایران و تاریخ‌ندانی مسئولان و استادان تالی‌های فاسد بسیاری نمی‌داشت می‌شد از کنار آن گذشت، اما این تاریخ‌ندانی و آن تاریخ‌دانی، در جایی، در اوضاع و احوال پرمخاطرۀ دهه‌های اخیر، به تهدیدی برای وحدت ملّی و سرزمینی تبدیل شده است. در شرایط عادی، اهمیتی ندارد که یک فعال سیاسی توده‌ای برای ایران تاریخ بنویسد و دانشگاه آن را به دانشجو تحمیل کند؛ مهم این است که دانشگاه، و استادان آن، با این ترجمه‌ها و تحمیل آن به دانشجویان، برهان قاطعی بر شکست انقلاب فرهنگی و عدم موفقیت خود به دست می‌دهند.

من هیچ کشور دیگری را که تاریخ‌نویسی در آن سابقه‌ای دست‌کم هزار ساله داشته باشد نمی‌شناسم که دانشگاه‌های آن نتوانند تاریخ‌ کشور خود را بنویسند. شمار تاریخ‌هایی که در کشورهایی مانند ایالات متحده و همۀ اروپای باختری از نویسندگان و زبان‌های بیگانه دربارۀ تاریخ آن کشورها ترجمه شده‌اند از پنج در صد تولید کتاب‌های تاریخی فراتر نمی‌رود و البته همۀ این نوشته‌های تاریخی پژوهش‌های بدیعی هستند که هیچ ربطی به یاوه‌های امثال یرواند آبراهامیان و شرکا ندارد که خیانت به کشور و تاریخ آن از همۀ جای کتاب‌های آنان می‌بارد؛ خباثت ــ یا بی‌خبری ــ مترجمان نیز که جای خود دارد که به عنوان مُقلِّدان نادان آن‌چه مرجع توده‌ای «به پیمانه ریخته آنان نوشیده‌اند». تاریخ ایران، به قول محمد علی فروغی، انباشته از این «وهن‌های» به مردم آن است که «از جهل مردم و خیانت نخبگان برای کشور حاصل شده است».

***

زاد روز ستار خان سردار ملی، هما ارژنگی

اگر یک روز از زندگی‌ِاَم باقی مانده باشد
آن یک روز را هم برایِ استقلال و حفظِ
کرامتِ ایران خواهم جنگید؛ حتی اگر
لقبِ شورشی و ضدِ مملکت به من داده شود.

امروز ۲۸ مهر ماه، زادروزِ «ستار خان»
سردارِ ملی و از آزادی‌خواهان و مبارزانِ
راستینِ ایران‌زمین است؛ کسی که از او
به عنوانِ نمادِ غیرت و شجاعت و شرافت
یاد می‌کنند، کسی که ماندن و جنگیدن
در زیرِ پرچمِ ایران را به پرچمِ بیگانه که
وعده‌یِ در امان ماندن و بهره‌مند شدن
از امتیازاتِ فراوانی را داشت، ترجیح
داد و به سمبل و پیشرو جریانی که
خواستارِ ساختنِ کشوری آزاد و آباد
بود، تبدیل شد.
زاد روزش خجسته، نامش جاوید،
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد

***

اقتصاد ورشکسته، حکومتِ طلبکار!

روشنک آسترکی

– صندوق بین‌المللی پول بدهی دولت جمهوری اسلامی را حدود ۲۳۰ میلیارد دلار معادل ۳۵ درصد از تولید نالخص داخلی در سال ۲۰۲۰ برآورد کرده است.
– بر اساس گزارش تفریغ بودجه سال ۹۹، جمهوری اسلامی طی یکسال ۳۴۰ هزار میلیارد تومان اوراق بدهی (قرضه) منتشر کرده است.
– گزارشی منتسب به سازمان برنامه و بودجه عنوان کرده که اگر تحریم‌ها رفع نشود، دلار ۲۸۵ هزار تومانی هم محتمل است و البته با فرض تداوم جمهوری اسلامی و رفع تحریم‌ها نیز دلار در سال ۱۴۰۶ به ۵۵ هزار تومان می‌رسد!
– ابراهیم رئیسی معروف به «قاضی مرگ» ۵۰ وعده اقتصادی به رأی‌دهندگانش فروخته اما حالا تیم اقتصادی او در «سرگردانی» و «بلاتکلیفی» می‌خواهد با «بخشنامه» و «دستور» برای اقتصاد که تابع قوانین خود است، مسیر تعیین کند!
– اما همزمان با کاهش تولید، عدم سرمایه‌گذاری و خروج هولناک سرمایه از کشور، هیچ نشانه مثبتی نیز از برداشته شدن تحریم‌ها و افزایش درآمدهای ارزی به چشم نمی‌خورد.
– آیا اینهمه نشانه‌های اقتصادی ورشکسته در کشوری نیست که حکومتش از جامعه و جهان طلبکار است؟!

اقتصاد ورشکسته، حکومتِ طلبکار!

***

یادی از سردار اسعد بختیاری

یاد و خاطره سردار اسعد بختیاری از سرداران ملی و مشروطه خواه ایران گرامی باد.

سازمان جوانان حزب پان ایرانیست

***

معرفی کتاب مسأله آرتساخ (قراباغ)

خواننده این کتاب با خواندن گفتارهای آن با تاریخ سرزمین «آرتساخ» (قراباغ) که بخشی از ارمنستان باستان است،آشنا میشود : از دورانی که این سرزمین بخشی از دولت اورارتو و پس از آن ،یک ساتراپ هخامنشی بود تا دورانی که بنابر « سیاست تقسیم » در اتحاد جماهیر شوروی ،به دستور استالین ،به جمهوری اران (خودخوانده‌ی آذربایجان) بخشیده شد.

اما موضوع اصلی کتاب کتاب« مسأله آرتساخ» پاسخگویی به ادعاهای تاریخنگاران دولتی جمهوری اران در زمینه تاریخ ارمنستان و کشورهای منطقه قفقاز است. نویسندگان گفتارهای این کتاب با استناد به سنگ نوشته ها،نقشه ها و آثار جغرافیدانان و تاریخنگاران ایرانی،ارمنی،یونانی ، روسی و اروپایی بی پایه بودن ادعاهای میراثداران اتحاد جماهیر شوروی در جمهوری اران را که نوعی جنگ رسانه ای را در قالب تاریخ سازی و هویت سازی های ناشیانه پی گرفته اند،پاسخ داده اند.

درگیری های قومی در قفقاز، به ویژه درگیری میان ارمنی ها،گرجی ها و تاتارهای قفقاز ، که بعدها زیرنام جمهوری آذربایجان ،«آذربایجانی» نام گرفتند، پیشینه ای طولانی دارد و به قرن ها قبل باز می‌گردد. اما آنچه باعث شد درگیری ها به مناقشه قراباغ انجامد ،سیاست های حاکمان روس بود که می‌خواستند با ایجاد درگیری قومی در منطقه ، اهداف خود را که،یکسان سازی قومی و مذهبی اقوام روسیه بود ،جامه عمل بپوشانند. همچنین در این کتاب به نقش ترکیه در مناقشه بین ارمنستان و جمهوری باکو (برای مثال در واقعه خوجالی) که در راستای ایدئولوژی پان ترکیستی آن می باشد نیز پرداخته شده است.

هدف از تالیف این کتاب بررسی خطوط اصلی تاریخ ارمنستان، آرتساخ (قراباغ) و جمهوری آذربایجان است،زیرا گذشته از درگیری های نظامی پیوسته ، جمهوری آذربایجان نوعی جنگ رسانه ای در قالب تاریخ سازی و هویت سازی ناشیانه، پی گرفته است که به سیاست های طرح ریزی شده گذشته اتحاد جماهیر شوروی باز می‌گردد. پس از تاسیس اتحاد جماهیر شوروی ،زمامداران روسیه شوروی مقام های بلندپایه جمهوری های تازه تاسیس یافته کمونیستی را تشویق می‌کردند که فرهنگ و تاریخ ویژه قوم خود را گسترش دهند؛ درحالی که در این میان تنها سه جمهوری ارمنستان،گرجستان و مولداوی دارای تاریخ و فرهنگ خاص خود بودند.

از این رو مقام ها و تاریخدانان جمهوری آذربایجان با وجود بیش از 1600 بنا،سنگ نبشته ،کتیبه ،کلیسا،چلیپاسنگ و گورستان مسیحی ثبت شده در منطقه قراباغ ،و نیز نقشه های تاریخی بسیار ،نوشته های تاریخدانان مشهور و حاکمیت چند صدساله ایران بر منطقه قفقاز با صرف هزینه های میلیاردی ،دست به تحریف تاریخ زدند و شواهد ،مدارک و نقشه های تاریخی به جامانده از تاریخ نگاران و جغرافیدانان بنام ایرانی،روسی،اروپایی و ارمنی درباره تاریخ ایران و ارمنستان را وارونه جلوه دادند.

***

۴۰ میلیون نفر از جمعیت ایران به کمک فوری نیاز دارند

🔻رئیس کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس‌ شورای اسلامی با بیان اینکه ساختار اقتصادی کشور باید اصلاح شود، گفت: حدود ۴۰ میلیون نفر از جمعیت ایران نیاز به کمک فوری و آنی دارند.

🔻حمیدرضا حاجی‌بابایی ظهار داشت: ساختار اقتصادی کشور معیوب و مریض است و به انقلاب اقتصادی نیازمند هستیم. میزان نارضایتی مردم از شرایط اقتصادی کشور را نمی‌توان پنهان کرد.

🔻او افزود: درآمد مردم با هزینه‌های زندگی نیز همخوانی ندارد، و ساختار معیوب اقتصادی اصلاح نشود، اتفاق مثبت اقتصادی در کشور نخواهد افتاد.

کانال خبری پان‌ايرانيست
paniranist@

***