هم میهن گرامی, مهر نموده و ما را در پخش نامه پان ایرانیسم یاری نمایید. سپاس!

نامه پان ایرانیسم
شماره 66 -پنج شنبه 1 فروردین ماه 1398 -21 مارس 2019
www.paniranism.info . iran@paniranism.info

نوروز باستانی یادگار ارجمند نیاکانمان را به همه ی هم میهنان شادباش گفته برای همه آرزوی پیروزی و بهروزی داریم

درود بر هم میهنان گرامی

نوشته های زیر تقدیم می شوند

شاد باش نوروزی نامه پان ایرانیسم
نوروز ، سرود صلح – استاد مصطفی باد کوبه ای
نیایش نوروزی – بانو هما ارژنگی
چکامه بهار – استاد مسعود سپند
نوبهار / آمده نوروز در ایران زمین
نوروز باشکوه‌ترین جشن جهان
زیباترین سفره هفت سین
که گردون نگردد مگر بر بهی/به ما باز گردد کلاه مهی

شاد باش نوروزی نامه پان ایرانیسم

نامه پان ایرانیسم با سروده ای از چامه سرای تاجیک محمد یوسف دوران زاد، نوروز باستانی را به به همه هم میهنان در سرتاسر جهان شاد باش می گوید:

مرا نه دل و نه تن و جان نبود
اگر در رگم خون ایران نبود

نه نو روز بود و نه نوروزِ من
به جز داغ و دردِ جگرسوزِ من

ترا، ای وطن، نو همه روز باد
همه روزگارت چو نوروز باد

***

نوروز ، سرود صلح

استاد مصطفی باد کوبه ای

برخیز هموطن به بهاران سلام کن
تا بشکند غرور زمستان، قیام کن
نوروز را نگر که پیام طبیعت است
لب را به شوق، با لب حق همکلام کن
دست خدای دفتر دل را گشوده است
برخیز و در جریده ی دل ثبت نام کن
شعر برابری است به لب های روز و شب
جانا به اعتدال زمین احترام کن
از ابر عشق، قطره ی آزادگی ببار
دل را تهی ز دشمنی و انتقام کن
خورشید وش به خار و به گل همزمان بتاب
حرف خودی و غیر خودی را تمام کن
ما نسل سرفراز بزرگی چو کورشیم
از لوح او حقوق بشر را پیام کن
برخوان به گوش عالم و آدم سرود صلح
شمشیر کینه را به ادب در نیام کن
بگذر ز قصه های پلید دمشق و شام
هر روز را به صلح و صفا صبح و شام کن
دستی بر آر و با گل سوسن به رقص شو
پایی بکوب و بی هنری را حرام کن
لب بر لب پیاله و دستی به دست دوست
نجوای عشق با لب ساقی و جام کن
بنشین کنار حافظ و خیام و مولوی
اسب چموش عشق به گلواژه رام کن
رندانه نوش خون خم و از صفای دل
یک جرعه نذر زاهد عالی مقام کن
گر شعله ی “امید” ز جان تو سر کشید
نیم نگه به خانه ی صد شیخ خام کن
مصطفی بادکوبه ای؛ “امید”
اوین ۱۳۹۱/۱۲/۲۷

***
نیایش نوروزی – بانو هما ارژنگی

***
چکامه بهار – استاد مسعود سپند

ک چک ناودان خانه ی ما خبر از ابر و باد و باران داد

پچ پچ برگ بید و یاس سپید نیمه شب مژده ی بهاران داد

تا سحر میل می کشم برچشم گر چه از میل خواب سر شارم

تا بسازم ز شعر دسته گلی با گل واژه در کلنجارم

می نویسم به سقف خانه ی خویش با قلم موی خیس مژگانم

نقشه هایی که نقش بر آب است من نه می بینم و نه می خوانم

داغی ی بوسه های نوروزی از دل من قرار می گیرد

چشم هایم به گل که می افتد سینه ام خار خار می گیرد

تا عروس بهار می بینم با دل خود بگو مگو دارم

باز عاشق شدی دل غافل پیش مردم من آ برو دارم

فصل گل با طبیب می گویم کم بگو روزگار پرهیز است

گر چه پاییز در تنم جاریست سینه ام از بهار لبریز است

تا زمین در شط زمان جاریست شعر و شور و سرود باید گفت

به شکوفه به ابر باران باد به بهاران درود باید گفت

در خیا بان و کوچه و بازار دلبری های دلبران زیباست

گوشه ی پشت بام و کنج حیاط بغبغوی کبو تران زیباست

نیمه شبها میان بستر ماه من به فکر طلوع خورشیدم

همه جا می روم به بال خیال می رسم تا به تخت جمشیدم

میزنم بوسه بر سرا پایش شهر نو روز باوران اینجاست

می گذارم به خاک پیشانی خاک پاک دلاوران اینجاست

پیک خورشید از دیار کهن خبر آاَورده ماه نوروز است

سبز و اسپید و سرخ دامن کوه یاد یک پرچم دل افروز است

چک چک ناودان خانه ی ما نیمه شب می چکد به چشمانم

نغمه سر می دهد بهار بهار من به فکر بهار ایرانم

***
نوبهار / آمده نوروز در ایران زمین

https://www.youtube.com/watch?v=i2LnZ43qPYA

***
نوروز باشکوه‌ترین جشن جهان

مهرداد معمارزاده (ایرانمهر)

سرانجام تلاش‌های چندین سالۀ فرهنگ‌دوستان به بار نشست و نوروز ایرانی در جایگاه «میراث فرهنگی بشری» از سوی سازمان علمی- فرهنگی یونسکو پذیرفته شد، و در نشست جهانی سازمان ملل نیز در شمار روزهای جهانی جای گرفت. پذیرش این میراث معنوی مشترک از سوی کانون‌های بزرگ «علمی- فرهنگی» و نیز سیاسی جهان، گنجایش و توان بالای فرهنگ ملی ایرانیان و جایگاه والای این روز بزرگ در تاریخ زندگی ملت‌هایی را نشان می‌دهد که نوروز ایرانی را ارج می‌نهند.

نوروز جشنی است که «شب چهارشنبه‌سوری» با برافروختن آتش به پیشوازش می‌آید و جشن «سیزده به در» نیز با سپردن سبزۀ هفت‌سین به دشت و آب روان، آن را بدرقه می‌کند. از دیرباز تاکنون، آیین‌هایی با این جشن همراه بوده که برخی از آن‌ها مانند کاشتن سبزه، خانه‌تکانی، کوزه‌شکنی، سفرۀ هفت‌سین و …، هم‌چنین کمک به نیازمندان و نیز رفتن بر مزار رفتگان و درگذشتگان در پنجشنبۀ پایانی سال، امروزه نیز هم‌چنان در میان ایرانیان روایی دارد. یَشت‌ها- ج 1: «پیش از آنکه اهورامزدا جهان خاکی را بیافریند، فرَوَهر هر یک از آفریدگان نیک این گیتی را به نوبۀ خود برای نگهداری آن آفریدۀ جهانِ خاکی فرو می‌فرستد و پس از مرگ آن آفریده، فروهر او دیگر باره به سوی آسمان گراید و به همان پاکی ازلی بماند. اما هیچگاه کسی را که به وی تعلق داشت فراموش نمی‌کند و هر سال یکبار به دیدن وی می‌آید و آن هنگام جشن فروردین است، یعنی روزهایی که برای فرود آمدن فروهرهای نیاکان و پاکان اختصاص دارد».

جشن «نوروز» جشن سپاسگزاری آدمیان به پروردگار است و نگاه به آیین‌های کهن نوروز، پاسداشت فرهنگ بومی این سرزمین به شمار می‌آید. ریشۀ پهلویِ واژۀ نوروز، «نوک‌روچ» یا «نوگ‌روز» بوده است. واژۀ «جشن» نیز در فارسی امروز به معنای روز شادمانی همگانی و ملی است. دکتر محمد معین درین باره می‌فرمایند: «کلمۀ جشن هم که در این اصطلاح به کار رفته با «یشتن» پهلوی و «یزشن» پازند و نیز «یسنا» و «یشت» اوستایی از یک ریشه و به معنای نیایش و ستایش، و بر پا داشتن آیین و رسوم و تشریفات است». نوروز جشنی است کهن، که هزاران سال پیشینه دارد. نوروز نه تنها در فرهنگ و تاریخ سرزمین‌های ایرانی‌تبار جشنی بی‌همتاست، که در جهان نیز هم‌ترازی ندارد. بر پایۀ استوره‌های پیش از اوستا و ودا، «نوروز» در زمان یمَه‌خشَثرَه (جمشید- شاه درخشان) شاه پیشدادی (پاراداتا) بنیاد یافته است. این استوره‌ها، خود فراتر از پنج تا هفت هزار سال پیش، به نگارش درآمده‌اند. («استوره» تاریخ بی‌زمان است، نه افسانه (میت- میتولوژی!))

بر گرفته از ایران بوم

***
زیباترین سفره هفت سین

هر آن کو کشته شد ز ایران سپاه/بهشت برینش بود جایگاه

حکیم فردوسی

***

که گردون نگردد مگر بر بهی/به ما باز گردد کلاه مهی

نوروز بی گمان پر ارج ترین و سترگ ترین جشن ایرانیان است که ارمغانی از نیاکان ما و شراره فروزان فرهنگ ایرانزمین بر پهنه فلات ایران بوده و هست .جشنی که بهار و نوزایی طبیعت با دگردشت سال در هم آمیخته و نوبتی پر امید را برای ادامه زندگی فراهم می آورد.
آیینی که با نوشدن رخت ها و رها شدن از پلیدی و پاکی خانه و کاشانه آغاز می شود و امید و باور به تغییر را در ما زنده نگه می دارد. نوروز آکنده از فهم است،همبستگی همه تیره های ایران زمین،نمایش عینی وحدت کثرت ها است ،هم آنچه اروپاییان سالها و بزور دولت ها بدنبالش بودند، در ایران بطور ذاتی هزاران سال زیست کرده و علی رغم بدخواهی و پلشتی اندکی همچنان این پیوند مانا و برقرار است.
هیچ چیزی در این جشن بی دلیل نیست و می توان پیرامون زیبایی ها و مفاهیمش جستارها نوشت.هفت عنصری که تک واژه ای و ریشه در گیاه و زندگی تداوم حیات دارند،سیب وسماق و سمنو و سرکه و سبزه و….که نمیتوان سین دیگری به اینها افزود که تک واژه ای پارسی و دارای ریشه خوراکی و گیاهی باشد.
نوروز همچنین همواره نمادی از مبارزه ایرانیان با تاریکی و جهل و ناامیدی بوده که در قالب یک وحدت کل و به کوشش خرد و شادی صورت پذیرفته است.در این چهل ساله سیاه و تباهی،ملت ایران لحظه لحظه هایشان با تکیه بر نوروز و سایر آیین های ملی،حمله ای بر قلب تاریکی داشته اند و سنگر به سنگرش را فتح کردند، تا به امروز که شاهد زوال وفروپاشی اش در همه زمینه ها هستیم.
نوروز را پاس می داریم که بی گمان توانسته آیینی ژرف و زیبا و چراغی در دل تاریکی برای ملت ایران باشد و مسیر خرد و راستی را برایمان آشکار سازد.ققنوس ایرانی در حال بلند شدن از خاکستر است و نشانه هایش در قلب همه ایرانیان هویدا شده است.

نوروز بر همه تیره های نشسته بر فلات ایران پر سرور باد.همچنین بر شما هموطن فرهیخته و دودمان پرمهرتان همایون و خجسته باد

پاینده ایران-ریاض دانش پژوه

***

حزب پان ایرانیست
همبستگی‌ ملی‌ . یکپارچگی ایران . حاکمیت ملت
هم میهن گرامی‌: برای ایرانی یکپارچه، آزاد، آباد، سربلند و دمکرات با حاکمیت ملت به ما بپیوندید
کنون ای هم وطن ای جان جانان / بیا با ما بگو پاینده ایران

درخواست هموندی
https://paniranism.info/%D8%AF%D8%B1%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%87%D9%85%D9%88%D9%86%D8%AF%DB%8C

نامه پان ایرانیسم در شبکه های اجتماعی

تارنما: www.paniranism.info
فیسبوک: facebook.com/nameh_paniranism
تویتر: twitter.com/paniranism
تلگرام: t.me/Naameh_Pan